Art. 1
§ 2. Nie popełnia wykroczenia sprawca czynu zabronionego, jeżeli nie można mu przypisać winy w czasie czynu.
– Inaczej mówiąc, jeżeli ktoś nie udowodni Ci, że to Ty byłeś w tym danym miejscu i robiłeś daną rzecz zabronioną, nie popełniasz wykroczenia – nie ma dowodów.
Art. 7.
§ 1. Nieświadomość tego, że czyn jest zagrożony karą, nie wyłącza odpowiedzialności, chyba że nieświadomość była usprawiedliwiona.
– Nie wiedziałeś, że nie wolno zrywać szyszek i kory z drzew? To już Twój problem, popełniłeś czyn zagrożony karą i nieświadomość Cię nie usprawiedliwia.
Art. 17.
§ 1. Nie popełnia wykroczenia, kto, z powodu choroby psychicznej, upośledzenia umysłowego lub innego zakłócenia czynności psychicznych, nie mógł w czasie czynu rozpoznać jego znaczenia lub pokierować swoim postępowaniem.
§ 2. Jeżeli w czasie popełnienia wykroczenia zdolność rozpoznawania znaczenia czynu lub kierowania postępowaniem była w znacznym stopniu ograniczona, można odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego.
§ 3. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się, gdy sprawca wykroczenia wprawił się w stan nietrzeźwości lub odurzenia powodujący wyłączenie lub ograniczenie poczytalności, które przewidywał albo mógł przewidzieć.
– Jeżeli dokonasz wykroczenia, po dwu dniowym marszu bez wody i snu, podchodzisz pod §1 i §2, w takiej sytuacji Twój mózg pracujesz inaczej i inaczej odbierasz rzeczywistość. Natomiast, jeżeli dopuściłeś się czynu zagrożonego karą, pod wpływem alkoholu – to Twoja sprawa, trzeba było nie pić.
Art. 144.
§ 1. Kto na terenach przeznaczonych do użytku publicznego niszczy lub uszkadza roślinność lub też dopuszcza do niszczenia roślinności przez zwierzęta znajdujące się pod jego nadzorem albo na terenach przeznaczonych do użytku publicznego depcze trawnik lub zieleniec w miejscach innych niż wyznaczone dla celów rekreacji przez właściwego zarządcę terenu, podlega karze grzywny do 1 000 złotych albo karze nagany.
– Łamanie gałęzi, wyrywanie krzaków i roślin – to wszystko czyny zabronione.
Art. 148.
§ 1. Kto:
- dokonuje w nienależącym do niego lesie wyrębu gałęzi, korzeni lub krzewów, niszczy je lub uszkadza albo karczuje pniaki,
- zabiera z nienależącego do niego lasu wyrąbane gałęzie, korzenie lub krzewy albo wykarczowane pniaki, podlega karze grzywny.
§ 2. Jeżeli czyn godzi w mienie osoby najbliższej, ściganie następuje na żądanie pokrzywdzonego.
§ 3. W razie popełnienia wykroczenia można orzec nawiązkę do wysokości 500 złotych.
– Tutaj chyba nie trzeba nic tłumaczyć, wszystko jasno napisane.
Art. 152.
§ 1. Kto niszczy lub użytkuje kosodrzewinę znajdującą się na siedliskach naturalnych w górach lub na torfowiskach, podlega karze grzywny do 1 000 złotych albo karze nagany.
§ 2. W razie popełnienia wykroczenia można orzec nawiązkę do wysokości 500 złotych.
– Kosodrzewina, według wikipedii to gatunek sosny, reszta jasna.
Art. 153.
§ 1. Kto w nienależącym do niego lesie:
- wydobywa żywicę lub sok brzozowy, obrywa szyszki, zdziera korę, nacina drzewo lub w inny sposób je uszkadza,
- zbiera mech lub ściółkę,
- zbiera gałęzie, korę, wióry, trawę, wrzos, szyszki lub zioła albo zdziera darń,
- zbiera grzyby lub owoce leśne w miejscach, w których jest to zabronione, albo sposobem niedozwolonym, podlega karze grzywny do 250 złotych albo karze nagany.
– Tutaj można się zastanawiać co ustawodawca miał na myśli, czy zbieranie gałęzi i zabieranie ich np. do domu, czy zabieranie gałęzi i odkładanie ich w inne miejsce (np. na nasz szałas).
Art. 154.
§ 1. Kto na nienależącym do niego gruncie leśnym lub rolnym:
- wydobywa piasek, margiel, żwir, glinę lub torf,
- niszczy lub uszkadza urządzenia służące do utrzymania zwierząt lub ptaków,
- (uchylony),
- kopie dół lub rów, podlega karze grzywny do 1 000 złotych albo karze nagany.
– Tutaj też wszystko jasne – nie niszczymy!
Art. 156.
§ 1. Kto na nienależącym do niego gruncie leśnym lub rolnym niszczy zasiewy, sadzonki lub trawę, podlega karze grzywny do 500 złotych albo karze nagany.
§ 3. W razie popełnienia wykroczenia można orzec nawiązkę do wysokości 500 złotych.
Art. 157.
§ 1. Kto wbrew żądaniu osoby uprawnionej nie opuszcza lasu, pola, ogrodu, pastwiska, łąki lub grobli, podlega karze grzywny do 500 złotych lub karze nagany.
– Jeżeli przyjdzie do Ciebie leśniczy, lub właściciel pola i karze Ci się wynosić, a Ty tego nie zrobisz, grozi Ci kara do 500 zł.
Art. 161.
Kto, nie będąc do tego uprawniony albo bez zgody właściciela lub posiadacza lasu, wjeżdża pojazdem silnikowym, zaprzęgowym lub motorowerem do nienależącego do niego lasu w miejscu, w którym jest to niedozwolone, albo pozostawia taki pojazd w lesie w miejscu do tego nieprzeznaczonym, podlega karze grzywny.
– Ten paragraf dotyczy osób, którzy jeżdżą quadami, motorami czy jeepami po lasach.
Art. 162.
§ 1. Kto w lasach zanieczyszcza glebę lub wodę albo wyrzuca do lasu kamienie, śmieci, złom, padlinę lub inne nieczystości, albo w inny sposób zaśmieca las, podlega karze grzywny albo karze nagany.
§ 2. Jeżeli czyn sprawcy polega na zakopywaniu, zatapianiu, odprowadzaniu do gruntu w lasach lub w inny sposób składowaniu w lesie odpadów, sprawca podlega karze aresztu albo grzywny.
§ 3. W razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 można orzec nawiązkę, a w razie popełnienia wykroczenia określonego w § 2 orzeka się nawiązkę – do wysokości równej kosztom rekultywacji gleby, oczyszczenia wody, wydobycia, wykopania, usunięcia z lasu, a także zniszczenia lub neutralizacji odpadów.
– A więc, nie wyrzucamy śmieci na ziemię, do wody, ani nie zakopujemy – bierzemy je ze sobą. Wodę można również zanieczyścić, myjąc w niej naczynia, lub załatwiając w jej pobliżu potrzeby fizjologiczne.
Art. 163.
Kto w lesie rozgarnia ściółkę i niszczy grzyby lub grzybnię, podlega karze grzywny albo karze nagany.
Art. 164.
Kto wybiera jaja lub pisklęta, niszczy lęgowiska lub gniazda ptasie albo niszczy legowiska, nory lub mrowiska znajdujące się w lesie albo na nienależącym do niego gruncie rolnym, podlega karze grzywny albo karze nagany.
Art. 165.
Kto w lesie, w sposób złośliwy, płoszy albo ściga, chwyta, rani lub zabija dziko żyjące zwierzę, poza czynnościami związanymi z polowaniem lub ochroną lasów, jeżeli czyn z mocy innego przepisu nie jest zagrożony karą surowszą, podlega karze grzywny albo karze nagany.
– Zastawianie wnyków i polowanie na zwierzęta, zabronione.
Art. 166.
Kto w lesie puszcza luzem psa, poza czynnościami związanymi z polowaniem, podlega karze grzywny albo karze nagany.
– A to artykuł do ludzi, którzy wędrują razem z psem.
Na forach internetowych, ludzie często pytają o kary, które mogą dostać za niszczenie przyrody w obiektach chronionych prawnie, czyli parkach krajobrazowych, rezerwatach przyrody i podobnych – czyli najpiękniejszych miejscach, naszego kraju. Aby uzyskać te informację, musiałem zajrzeć do kodeksu karnego, tam znalazłem tylko jeden artykuł, który mógłby dotyczyć nas – ludzi uprawiających survival.
Rozdział XXII Przestępstwa przeciwko środowisku
Art. 181 Zniszczenie w przyrodzie
§ 1. Kto powoduje zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach,
podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
§ 2. Kto, wbrew przepisom obowiązującym na terenie objętym ochroną, niszczy albo uszkadza rośliny lub zwierzęta powodując istotną szkodę,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 3. Karze określonej w § 2 podlega także ten, kto niezależnie od miejsca czynu niszczy albo uszkadza rośliny lub zwierzęta pozostające pod ochroną gatunkową powodując istotną szkodę.
§ 4. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2.
§ 5. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 2 lub 3 działa nieumyślnie,
podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności.
Tereny objęte ochroną o których mowa w § 2 to:
- parki narodowe (ich liczba w 2007 roku: 23),
- rezerwaty przyrody (ich liczba w 2008 roku: 1407),
- parki krajobrazowe, (ich liczba w 2007 roku: 120),
- obszary chronionego krajobrazu (a tutaj co źródło to inna liczba).
W końcu stycznia 1996 roku powierzchnia obszarów w Polsce wynosiła 72298,4km2, co
stanowi 23,1% powierzchni kraju.
Wydaje mi się, że gdyby ktoś z was budował szałas i rozpalał ognisko na terenie prawnie chronionym podlegał by pod § 2 i raczej nie zostałaby wymierzona kara, pozbawienia wolności – no bez przesady, żeby za budowę szałasu, pójść do więzienia. Raczej dostalibyście grzywnę, lub zostaniecie pozbawieni wolności, a to oznacza że:
Art. 34 Ograniczenie wolności – wymiar
§ 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, kara ograniczenia wolności trwa najkrócej miesiąc, najdłużej 12 miesięcy; wymierza się ją w miesiącach.
§ 2. W czasie odbywania kary ograniczenia wolności skazany:
1) nie może bez zgody sądu zmieniać miejsca stałego pobytu,
2) jest obowiązany do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne,
3) ma obowiązek udzielania wyjaśnień dotyczących przebiegu odbywania kary.
Mam nadzieję, że powyższe artykuły przybliżą Wam uregulowania prawne, dotyczące lasu oraz tego jakie zachowania są w nim dopuszczalne przez kodeks wykroczeń. Jeżeli chodzi o samo wykroczenie, to znaczy tyle samo co mandat, czyli dalej drzwi do kariery w służbach mundurowych stoją dla Ciebie otworem. Wcześniej, obowiązywał przepis Komendanta Głównego Policji, według którego, osoba mająca wykroczenie nie może zostać policjantem, co zaowocowało tym, że ktoś dostał mandat za złe parkowanie i już nie mógł pracować w Policji. Na szczęście dostrzeżono, głupotę tego przepisu i go skreślono (już nie obowiązuje). Niestety ostatni art. 181 z Kodeksu Karnego, mówi jasno, że niszczenie przyrody w Parkach Narodowych. Krajobrazowych i innych jest przestępstwem, czyli nawet jeśli skończy się na karze, lub pozbawieniu wolności – zapomnij o pracy w służbach mundurowych i innych zawodach, wymagających “czystych papierów”. Jak widzisz, w Polsce i w większości państw Europejskich, spanie na dziko, jest zakazane prawnie. Inaczej to wygląda w krajach Skandynawskich, tam obowiązuje prawo (w Szwecji – Allemansrätten, w Finlandii – Jokamiehenoikeus, w Norwegii – Allemannsretten), dające ludziom swobodny dostęp do zasobów natury. To oznacza, że można się swobodnie rozbijać w lasach i na polanach, (nawet na terenie prywatnym (o ile nie ma zakazu)), w odległości nie mniejszej niż 100 metrów od najbliższego domu i na czas nie dłuższy niż jedna doba.
Mam nadzieję, że jeśli będziesz chciał uprawiać survival, nie wejdziesz na teren prawnie chroniony i nie zaczniesz wycinać gałęzi, palić ognisk lub zastawiać pułapek na zwierzęta, szanujmy przyrodę!